Το δηλητήριο...

✽๑✽••.¸✽๑✽••.¸✽

Ένας άνδρας πήγε στον πατέρα του και του είπε:
-Πατέρα, δεν την αντέχω άλλο τη γυναίκα μου, θέλω να την σκοτώσω, αλλά φοβάμαι μη με καταλάβουν. Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις?"
-Ναι, μπορώ... είπε ο πατέρας του...-αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα ... Θα πρέπει να φροντίσεις να μην σε υποψιαστεί κανείς όταν εκείνη πεθάνει... Γι αυτό, απο σήμερα θα πρέπει να αρχίσεις να την φροντίζεις, να είσαι ευγενικός, ευγνώμον, υπομονετικός, αξιαγάπητος, λιγότερο εγωιστής, να ακούς περισσότερο... Το βλέπεις αυτό το δηλητήριο εδώ?
Κάθε μέρα θα της βάζεις απο λίγο στο φαγητό... και έτσι, αυτή θα πεθάνει σιγά-σιγά...

Μετά από λίγες μέρες, ο γιος του γύρισε πίσω στον πατέρα του αναστατωμένος και του λέει,
-Δεν θέλω η γυναίκα μου να πεθάνει! Συνειδητοποίησα ότι τελικά την αγαπώ. Και τώρα??? Τι θα κάνουμε??? Πως θα την σώσουμε που την δηλητηρίαζα όλες αυτές τις μέρες???
Κι ο πατέρας του απάντησε:
-Μην ανησυχείς! Αυτό που σου έδωσα δεν ήταν δηλητήριο υιέ μου ... ήταν σκόνη ρυζιού...  Δεν θα πεθάνει,.. γιατί το δηλητήριο ήταν μόνο μέσα σου..!

✽๑✽••.¸✽๑✽••.¸✽

Όταν καλλιεργούμε κακίες είναι σαν να πεθαίνουμε αργά. Ας μάθουμε να συμφιλιωνόμαστε πρώτα με τον εαυτό μας... και μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε και με τους άλλους. Ας συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να συμπεριφέρονται εκείνοι σε μας.
Ας είμαστε εμείς που θα πάρουμε πρώτη την πρωτοβουλία να αγαπήσουμε, να προσφέρουμε, να βοηθήσουμε ... και ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε... να απαιτούμε την εξυπηρέτηση,  και να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους.