Μια φιλία Πραγματική!!!!

Oº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºOº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºOº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºO

Σήμερα το πρωί στην καφετέρια που καθόμουν, ένας κύριος στο διπλανό τραπέζι, με κοίταξε και μου άνοιξε συζήτηση: 
- Εσύ νεαρέ μου...  ξέρεις τι είναι φιλία? 
Και εκεί που πάω ν'απαντήσω, με διακόπτει και συνεχίζει:
-Τον βλέπεις εκείνον τον κύριο που κάθεται εκεί πέρα? Αυτός είναι ο καλύτερος μου φίλος... Γεννηθήκαμε το '39 και μεγαλώσαμε μαζί... περάσαμε και αντιμετωπίσαμε δύσκολα χρόνια... φτώχεια... ιστορίες... φάγαμε απ'το ίδιο πιάτο... μοιραστήκαμε στενοχώριες ... χαρές... ε, μετά παντρευτήκαμε... κουμπαριάσαμε κιόλας.... αγοράσαμε μαζί ένα κομμάτι Γης για να την δουλεύουμε απο κοινού... και κάθε μέρα ερχόμασταν σ'αυτή την καφετέρια (καφενείο τότε), να πιούμε τον ελληνικό μας, πολλά βαρύ και όχι... και διαβάζαμε την εφημερίδα... Αυτός δηλ. μου την διάβαζε, γιατί εγώ δεν ξέρω γράμματα...μόνο άκουγα... και πάντα μαζί... 
Το '78 τσακωθήκαμε... πιαστήκαμε μέχρι και στα χέρια ... και από εκείνη την ημέρα δεν έχουμε μιλήσει .. ούτε ένα γεια...ποτέ!!! 
Και που λες... από το '78 και ύστερα, μετά από όλα αυτά, κάθε μέρα ερχόμαστε εδώ... την ίδια ώρα... κάθε μέρα βλεπόμαστε... δεν χαιρετιόμαστε...  και καθόμαστε σε διαφορετικά τραπέζια ο καθένας παίρνοντας τον ελληνικό... κάθε μέρα παίρνει την εφημερίδα και διαβάζει τα νέα ​​δυνατά... οι πελάτες των περνάνε για τρελό .. αλλά εγώ ξέρω ότι το κάνει για μένα... 
Ναί νεαρέ μου... από το '78!