Μια όμορφη μικρή ιστορία!!!!

Κάποτε υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα και οι αξίες των ανθρώπων, η καλή Διάθεση, η Θλίψη, η Γνώση...  και η Αγάπη...
Μια μέρα ανακοινώθηκε στα συναισθήματα οτι το νησί ήταν έτοιμο να βυθιστεί... και τότε ετοίμασαν όλα τα πλοία και έφυγαν... μόνο η Αγάπη ήθελε να περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί ήταν έτοιμο να βυθιστεί η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Ο Πλούτος πέρασε κοντά της με ένα πολυτελές σκάφος και η Αγάπη του είπε: 
-«Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου???» 
-«Δεν μπορώ, υπάρχει πολύ χρυσό και ασήμι στο σκάφος μου και δεν έχω καθόλου θέση για σένα.»
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Υπερηφάνεια  η οποία περνούσε με ένα πανέμορφο πλοίο... 
-«Υπερηφάνεια, σε παρακαλώ, μπορείς να με πάρεις μαζί σου???» - «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη», είπε, «τα πάντα εδώ είναι τέλεια και μπορεί να καταστρέψεις το σκάφος μου».
Τότε η Αγάπη ζήτησε βοήθεια από την Θλίψη που πέρναγε απο δίπλα της... 
-«Θλίψη σε παρακαλώ, άσε με να έρθω μαζί σου» 
-«Ωχ Αγάπη...» απάντησε η Θλίψη, «είμαι τόσο λυπημένη που θα ήθελα να μείνω μόνη»
Ακόμη και η καλή Διάθεση πέρασε απο δίπλα της, αλλά ήταν τόσο χαρούμενη που δεν άκουσε την Αγάπη όταν της φώναζε βοήθεια... 
Και ξαφνικά μια φωνή της είπε: 
-«Έλα Αγάπη, ανέβα, θα σε πάρω εγώ μαζί μου...»
Ήταν ένας γέρος... Η Αγάπη αισθάνθηκε τόσο ευγνώμων και γεμάτη χαρά που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του γέρου. Όταν έφτασαν στη στεριά ο γέρος έφυγε.
Η Αγάπη συνειδητοποίησε πόσα πολλά του χρωστούσε και ζήτησε από την Γνώση να της πει:
-«Σε παρακαλώ, μπορείς να μου πείς ποιος ήταν ο γεράκος που με βοήθησε???»
-«Ηταν ο Χρόνος», απάντησε η Γνώση.
-«Ο Χρόνος???»,  απόρησε η Αγάπη,  «Γιατί να με βοηθήσει
ο Χρόνος?!!!!»
Και η Γνώση γεμάτη σοφία είπε:
- «Γιατί μόνο ο Χρόνος μπορεί να κατανοήσει πόσο σημαντική είναι η αγάπη στη ζωή».