Μια υπέροχη ιστορία...

Ένα αγόρι γεννήθηκε με μια σοβαρή ασθένεια ... Μια ασθένεια που δεν γνώριζε θεραπεία ... 
Ήταν 20 ετών, αλλά μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πεθάνει... Βρισκόταν πάντα μέσα στο σπίτι του και ζούσε με τη βοήθεια της μητέρας του .. 
Κουρασμένος πλέον από την συνεχή παραμονή στο σπίτι, αποφάσισε να βγει τουλάχιστον μία φορά. Περπατούσε λοιπόν, στη γειτονιά του και έβλεπε δεξιά αριστερά διάφορα καταστήματα. Περνώντας έξω από ένα μουσικό κατάστημα, παρατήρησε από το παράθυρο της βιτρίνας,  την παρουσία ενός κοριτσιού της ηλικίας του. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, άνοιξε την πόρτα και μπήκε κοιτάζοντας τίποτ'αλλο εκτός απο το κορίτσι... πλησιάζοντας σιγά-σιγά τον πάγκο, εκείνη τον κοίταξε και του είπε χαμογελώντας: 
«Πως μπορώ να σας βοηθήσω?» 
Εκείνη την στιγμή σκέφτηκε ότι ήταν το πιο όμορφο χαμόγελο που είχε δει ποτέ στη ζωή του... και δειλά της απάντησε:
"Ναι, εεεμ ... Θα ήθελα να αγοράσω ένα CD". 
Χωρίς πολύ σκέψη, πήρε το πρώτο που είδε και της έδωσε τα χρήματα. 
"Θέλετε να σας το συσκευάσω?" ρώτησε το κορίτσι χαμογελώντας και πάλι ... 
"ναι" της απάντησε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του...
Το κορίτσι πήγε στην αποθήκη και επέστρεψε με το πακετάκι έτοιμο... Εκείνος το πήρε, βγήκε απο το κατάστημα και επέστρεψε στο σπίτι του...
Απο τότε, κάθε μέρα το παιδί επέστρεφε στο κατάστημα για να αγοράζει  CD. Εκείνη του το συσκεύαζε σε πακετάκι κι αυτός στη συνέχεια επέστρεφε στο σπίτι του όπου το άφηνε πάντα στο ντουλάπι του δωματίου. 
Ήταν πολύ ντροπαλός για να της ζητήσει να βγουν μαζί και όσο 
κι αν το προσπαθούσε δεν τα κατάφερνε... Η μητέρα του που είχε καταλάβει την κατάσταση, τον προέτρεψε να αρπάξει την πρώτη ευκαιρία και να της μιλήσει...
Ετσι την επόμενη μέρα οπλισμένος με περισσότερο θάρρος πήγε στο κατάστημα .... όπως κι όλες τις άλλες μέρες αγόρασε ένα CD και ως συνήθως το ζήτησε σε πακέτο... πήρε λοιπόν, το CD 
και σε μια στιγμή που το κορίτσι ήταν απασχολημένο, έβαλε γρήγορα-γρήγορα ένα κομμάτι χαρτί με τον αριθμό του κινητού του στο πάγκο και έτρεξε έξω από το κατάστημα... 
Την επόμενη μέρα χτύπησε το κινητό του... το σήκωσε η μητέρα του... και ισα ισα με τρεμάμενη φωνή μπόρεσε να απαντήσει... ήταν η κοπέλα που ζητούσε να μιλήσει στον γιο της... 
Η θλιμμένη μητέρα άρχισε να κλαίει και με δυσκολία της είπε... "έφυγε κορίτσι μου... πέθανε εχθές το βράδυ... τον έχουν στο νοσοκομείο τώρα"... 
...ακολούθησε μια μακρά σιωπή που την διέκοπταν μόνο τα αναφιλητά της μητέρας... 
Λίγες ώρες αργότερα η καταρακωμένη μητέρα μπήκε στο δωμάτιο του γιου της για να τον νιώσει κοντά της... 
Αρχισε να κοιτάζει τα πράγματά του... να τα κρατάει στα χέρια της,
να τα κοιτάζει και να τα αγκαλιάζει κλαίγοντας... Άνοιξε ακόμα και το ντουλάπι του... με έκπληξη βρέθηκε σε ένα βουνό γεμάτο CD, όλα κλειστά και πακεταρισμένα. 
Πήρε ένα και κάθισε στο κρεβάτι για να το δεί... Ανοίγει το πρώτο πακετάκι και ένα σημείωμα βγήκε και έπεσε κάτω στα πόδια της... έσκυψε να το πάρει για να το διαβάσει:
"Γειά σου... Μήπως θα ήθελες κάποια μέρα να βγούμε μάζι! Σοφία "
Η μάνα απερίγραπτα συγκινημένη άνοιξε και τ'άλλα CD όπου στα περισσότερα υπήρχε το ίδιο σημείωμα που έλεγαν το ίδιο πράγμα.

Αυτή είναι η ζωή... 
Μην περιμένετε πολύ καιρό για να δείξετε την αγάπη σας. 
Σε όποιος κι αν είναι αυτός, φίλος, παιδί σας, γονείς σας... κάντε το σήμερα, αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά.... 
Με την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά! 
Ακόμα και ο κόσμος αλλάζει.