Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
Μια φιλία Πραγματική!!!!
Oº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºOº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºOº
Σήμερα το πρωί στην καφετέρια που καθόμουν, ένας κύριος στο διπλανό τραπέζι, με κοίταξε και μου άνοιξε συζήτηση:
- Εσύ νεαρέ μου... ξέρεις τι είναι φιλία?
Και εκεί που πάω ν'απαντήσω, με διακόπτει και συνεχίζει:
-Τον βλέπεις εκείνον τον κύριο που κάθεται εκεί πέρα? Αυτός είναι ο καλύτερος μου φίλος... Γεννηθήκαμε το '39 και μεγαλώσαμε μαζί... περάσαμε και αντιμετωπίσαμε δύσκολα χρόνια... φτώχεια... ιστορίες... φάγαμε απ'το ίδιο πιάτο... μοιραστήκαμε στενοχώριες ... χαρές... ε, μετά παντρευτήκαμε... κουμπαριάσαμε κιόλας.... αγοράσαμε μαζί ένα κομμάτι Γης για να την δουλεύουμε απο κοινού... και κάθε μέρα ερχόμασταν σ'αυτή την καφετέρια (καφενείο τότε), να πιούμε τον ελληνικό μας, πολλά βαρύ και όχι... και διαβάζαμε την εφημερίδα... Αυτός δηλ. μου την διάβαζε, γιατί εγώ δεν ξέρω γράμματα...μόνο άκουγα... και πάντα μαζί...
Το '78 τσακωθήκαμε... πιαστήκαμε μέχρι και στα χέρια ... και από εκείνη την ημέρα δεν έχουμε μιλήσει .. ούτε ένα γεια...ποτέ!!!
Και που λες... από το '78 και ύστερα, μετά από όλα αυτά, κάθε μέρα ερχόμαστε εδώ... την ίδια ώρα... κάθε μέρα βλεπόμαστε... δεν χαιρετιόμαστε... και καθόμαστε σε διαφορετικά τραπέζια ο καθένας παίρνοντας τον ελληνικό... κάθε μέρα παίρνει την εφημερίδα και διαβάζει τα νέα δυνατά... οι πελάτες των περνάνε για τρελό .. αλλά εγώ ξέρω ότι το κάνει για μένα...
Ναί νεαρέ μου... από το '78!
Το Γράμμα της συζύγου στην ερωμένη του άντρα της!
Αγαπητή μου κυρία,
Σας γράφω γιατί είμαι περίεργη να σας ρωτήσω πώς σας πέρασε απ'το μυαλό να προκαλέσετε ερωτικά τον σύζυγό μου.
Αυτόν... ένα πνεύμα τόσο εύθραυστο, που δεν ήταν σε θέση να σας πει ένα "όχι".
Αυτόν... με έναν εγκέφαλο τόσο δυσλειτουργικό, ώστε να επιλέξει ως τόπο προδοσίας το κρεβάτι μας.
Αυτόν... τον τόσο απογοητευμένο από την ηλικία του, που άρχισε να ντύνεται σαν τζόβενο απο τότε που γνώρισε εσάς.
Αυτόν... τον τόσο αφελή, που δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο γελοιοποιόταν ντυμένος σ'αυτό το αναχρονιστικό στυλ για την ηλικία του.
Και μετά απ'όλα αυτά πραγματικά αναρωτιέμαι πώς καταφέρατε να ερωτευτείτε έναν τέτοιο τύπο!!!
Εγώ τον ερωτεύτηκα πριν τριάντα χρόνια, όταν ήμασταν και οι δύο νέοι... χωρίς εμπειρίες... όταν το σώμα του ήταν όμορφο και δυνατό... και το μυαλό του λαμπρό γεμάτος πρωτοβουλίες. Όταν περνάγαμε τις νύχτες συζητώντας και κάνοντας έρωτα όλο το βράδυ παρόλο που την επόμενη μέρα το ξυπνητήρι θα χτύπαγε χαράματα...
Και τώρα εσείς ευγενική μου κυρία.... "ερωτευτήκατε"... (αν για έρωτα θέλετε να μιλάμε,) έναν άντρα στα εξήντα του, γεμάτο κόμπλεξ και παθήσεις, μονίμως κουρασμένο, με μόνη επιθυμία να αισθανθεί νεότερος και αθάνατος... έναν άνθρωπο με φαλάκρα τώρα πιά σε προχωρημένο στάδιο, με συρρικνωμένο κώλο, με ρυτίδες στο πρόσωπο και το λαιμό και με μια ανεξέλεγκτη κοιλιά απ'αυτές εκείνων που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα υπέροχα πιάτα που η καλή σύζυγός του ετοίμαζε πάντα, προκειμένου να χαρίσει απόλαυση στον ουρανίσκο του, την μοναδική πηγή απόλαυσης που του απέμεινε... για ποιο λόγο τον ερωτευτήκατε λοιπόν αγαπητή κυρία τριαντάρα???
Μήπως για το σεξ??? Δεν νομίζω... γιατί τώρα πια
το "ανήθικό" του έχει ήδη πέσει λόγω πολλών προβλημάτων και φυσιολογίας που μόνο οι άνδρες μιας κάποιας ηλικίας γνωρίζουν.
Μήπως για την γοητεία των ιστοριών του??? Δεν πιστεύω, αγαπητή κυρία... τη ζωή του την πέρασε να δουλεύει για να μπορέσει να πληρώσει εκείνο το δάνειο που πήραμε μαζί για ν'αγοράσουμε με χίλιες θυσίες το σπίτι μας... Για ποιο λόγο λοιπόν??? Απο ιδιοτροπία? για μιά ακόμη εμπειρία... διαφορετική???
Οπως και να΄χει... εγώ σας ευχαριστώ, γιατί μου ανοίξατε τα μάτια, γιατί τώρα βλέπω καθαρά την «παλινδρόμηση» αυτού του ανθρώπου που είχε υποσχεθεί αιώνια αγάπη τριάντα χρόνια πριν... αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι η υπόσχεση αιώνιας αγάπης είναι μια μεγάλη, μεγάλη, μπούρδα.... γιατί όταν παντρεύεσαι αγνοείς ότι συχνά μπορεί να συμβούν και ατυχήματα στην πορεία... και εσύ είσαι ακριβώς αυτό... Αυτό συνέβηκε και σε μένα.
Σας γράφω ακριβώς για να σας ευχαριστήσω και για να κάνω μια πράξη γενναιοδωρίας, οπότε, μπορείτε να τον κρατήσετε τον σύζυγό μου, αν επίσης ξέρετε να εκτιμήσετε περισσότερο από μένα τα χαρακτηριστικά του που σας ανέφερα παραπάνω, τότε το σωστό είναι να τον κρατήσετε εσείς...
Αλλά να θυμάστε... κάθε 2 μέρες θέλει οπωσδήποτε να του πλένονται τα σώβρακα και να του σιδερώνονται τα πουκάμισα... επίσης να του υπενθυμίζεις κάθε μέρα να παίρνει το χάπι για την πίεση και το άλλο κατά των οξέων του στομάχου. Α, και στο τέλος του μήνα έχει ένα ραντεβού με τον οδοντίατρο για να του φτιάξει τα προσωρινά δόντια που έχει τώρα....
Και τώρα σταματάω να γράφω άλλο γιατί πέρασε η ώρα.. έχω να πάω γυμναστήριο και μετά για ψώνια και καφέ με τις φίλες μου....
Με εκτίμηση,
Μια ευγνώμων σύζυγος!
˙·٠•●✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿●•٠·˙
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016
Ο νάνος κι'εγώ!!!!
Σήμερα που πήρα το λεωφορείο να γυρίσω σπίτι,καθόταν κάπου δίπλα μου ένας νάνος!
Μετά από λίγη διαδρομή το λεωφορείο φρενάρει απότομα... ο νάνος γλιστρά από την θέση του
κι εγώ για να τον βοηθήσω τον πιάνω γρήγορα
απο το μπράτσο και τον βάζω και πάλι στο κάθισμά του....
Μετά από λίγο, το λεωφορείο φρενάρει απότομα πάλι...Ίδια σκηνή ..
Τον πιάνω απο το μπράτσο και τον ξανα βοηθάω
να κάτσει στην θέση του!!
Μετά από λίγο το λεωφορείο φρενάρει και πάλι και ο νάνος
γλιστράει για τρίτη φορά... οπότε δεν άντεξα, τον πιάνω πάλι απ'το μπράτσο και
τσαντισμένος του λέω:
-Ε τι θα γίνει, κρατήσου κι εσύ λίγο!!! ...
Κι αυτός, ακόμα πιο εκνευρισμένος από μένα :.....
- Μα επιτέλους κύριε... γιατί ανακατεύεστε??? ....
....τρεις στάσεις που προσπαθώ να κατέβω και δεν με αφήνετε!!!!!!!
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)