Καλό Βράδυ

Αγάπα την μητέρα σου πριν γίνει φωτογραφία... Υπέροχο!

Μετά από 21 χρόνια γάμου,  η γυναίκα μου με πήρε παράμερα για να μου πει κάτι σημαντικό.
Μου ζήτησε να περάσω λίγο χρόνο με μια άλλη γυναίκα... να την πάω σε κάποιο εστιατόριο και σε σινεμά να δούμε ταινία...
-Σ 'αγαπώ, το ξέρεις... μου είπε η γυναίκα μου...- αλλά ξέρω ότι και αυτή η άλλη γυναίκα σε αγαπάει, και θέλω να περνάς και λίγο χρόνο μαζί της.

Αυτή η άλλη γυναίκα ήταν η μητέρα μου. Ζούσε μόνη της 19 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα μου, και λόγω της δουλειάς μου και των τριών παιδιών μου, μπορούσα να την επισκέπτομαι μόνο περιστασιακά.

Έτσι, εκείνο το βράδυ έκανα ό, τι η γυναίκα μου, μου είχε ζητήσει. Κάλεσα τη μητέρα μου στο τηλέφωνο για να την προσκαλέσω να βγούμε για φαγητό και μετά για μια ταινία...

-Τι συμβαίνει?...με ρώτησε... -Είσαι βέβαιος ότι είναι όλα εντάξει?
-Νόμιζα ότι θα ήταν καλή ιδέα να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί... της απάντησα....- Μόνο εγώ κι'εσύ!
Η μητέρα μου, έμεινε σιωπηλή για μια στιγμή στην άλλη άκρη της γραμμής, και τελικά είπε...
-Ναι... Θα ήθελα πάρα πολύ...

Στη συνέχεια, την επόμενη Παρασκευή μετά τη δουλειά, πήγα να την πάρω απο το σπίτι. Ήμουν λίγο "νευρικός", είχε περάσει πολύς καιρός ... Είχε φτιάξει τα μαλλιά της και φορούσε το ίδιο φόρεμα που είχε βάλει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το χαμόγελό της που ακτινοβολούσε απο ευτυχία, την έκανε να μοιάζει με ένα μικρό αγγελούδι.
-Είπα στις φίλες μου ότι θα έβγαινα με το γιο μου απόψε και όλες μείνανε με το στόμα ανοικτό...
...είπε μπαίνοντας στο αυτοκίνητο... -Δεν βλέπω την ώρα να τους διηγηθώ τη βραδιά μας...!

Έτσι, πήγαμε σε ένα εστιατόριο, όχι και πολύ κομψό, αλλά αρκετά

Αχχχ... !!!

Το δηλητήριο...

✽๑✽••.¸✽๑✽••.¸✽

Ένας άνδρας πήγε στον πατέρα του και του είπε:
-Πατέρα, δεν την αντέχω άλλο τη γυναίκα μου, θέλω να την σκοτώσω, αλλά φοβάμαι μη με καταλάβουν. Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις?"
-Ναι, μπορώ... είπε ο πατέρας του...-αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα ... Θα πρέπει να φροντίσεις να μην σε υποψιαστεί κανείς όταν εκείνη πεθάνει... Γι αυτό, απο σήμερα θα πρέπει να αρχίσεις να την φροντίζεις, να είσαι ευγενικός, ευγνώμον, υπομονετικός, αξιαγάπητος, λιγότερο εγωιστής, να ακούς περισσότερο... Το βλέπεις αυτό το δηλητήριο εδώ?
Κάθε μέρα θα της βάζεις απο λίγο στο φαγητό... και έτσι, αυτή θα πεθάνει σιγά-σιγά...

Μετά από λίγες μέρες, ο γιος του γύρισε πίσω στον πατέρα του αναστατωμένος και του λέει,
-Δεν θέλω η γυναίκα μου να πεθάνει! Συνειδητοποίησα ότι τελικά την αγαπώ. Και τώρα??? Τι θα κάνουμε??? Πως θα την σώσουμε που την δηλητηρίαζα όλες αυτές τις μέρες???
Κι ο πατέρας του απάντησε:
-Μην ανησυχείς! Αυτό που σου έδωσα δεν ήταν δηλητήριο υιέ μου ... ήταν σκόνη ρυζιού...  Δεν θα πεθάνει,.. γιατί το δηλητήριο ήταν μόνο μέσα σου..!

✽๑✽••.¸✽๑✽••.¸✽

Όταν καλλιεργούμε κακίες είναι σαν να πεθαίνουμε αργά. Ας μάθουμε να συμφιλιωνόμαστε πρώτα με τον εαυτό μας... και μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε και με τους άλλους. Ας συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να συμπεριφέρονται εκείνοι σε μας.
Ας είμαστε εμείς που θα πάρουμε πρώτη την πρωτοβουλία να αγαπήσουμε, να προσφέρουμε, να βοηθήσουμε ... και ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε... να απαιτούμε την εξυπηρέτηση,  και να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους.

Kαλό βράδυ

ΑΜΗΝ!

Ομορφο Απόγευμα...

Ομορφο απόγευμα

Μια φιλία Πραγματική!!!!

Oº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºOº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºOº°‘¨~❦❃❦~¨‘°ºO

Σήμερα το πρωί στην καφετέρια που καθόμουν, ένας κύριος στο διπλανό τραπέζι, με κοίταξε και μου άνοιξε συζήτηση: 
- Εσύ νεαρέ μου...  ξέρεις τι είναι φιλία? 
Και εκεί που πάω ν'απαντήσω, με διακόπτει και συνεχίζει:
-Τον βλέπεις εκείνον τον κύριο που κάθεται εκεί πέρα? Αυτός είναι ο καλύτερος μου φίλος... Γεννηθήκαμε το '39 και μεγαλώσαμε μαζί... περάσαμε και αντιμετωπίσαμε δύσκολα χρόνια... φτώχεια... ιστορίες... φάγαμε απ'το ίδιο πιάτο... μοιραστήκαμε στενοχώριες ... χαρές... ε, μετά παντρευτήκαμε... κουμπαριάσαμε κιόλας.... αγοράσαμε μαζί ένα κομμάτι Γης για να την δουλεύουμε απο κοινού... και κάθε μέρα ερχόμασταν σ'αυτή την καφετέρια (καφενείο τότε), να πιούμε τον ελληνικό μας, πολλά βαρύ και όχι... και διαβάζαμε την εφημερίδα... Αυτός δηλ. μου την διάβαζε, γιατί εγώ δεν ξέρω γράμματα...μόνο άκουγα... και πάντα μαζί... 
Το '78 τσακωθήκαμε... πιαστήκαμε μέχρι και στα χέρια ... και από εκείνη την ημέρα δεν έχουμε μιλήσει .. ούτε ένα γεια...ποτέ!!! 
Και που λες... από το '78 και ύστερα, μετά από όλα αυτά, κάθε μέρα ερχόμαστε εδώ... την ίδια ώρα... κάθε μέρα βλεπόμαστε... δεν χαιρετιόμαστε...  και καθόμαστε σε διαφορετικά τραπέζια ο καθένας παίρνοντας τον ελληνικό... κάθε μέρα παίρνει την εφημερίδα και διαβάζει τα νέα ​​δυνατά... οι πελάτες των περνάνε για τρελό .. αλλά εγώ ξέρω ότι το κάνει για μένα... 
Ναί νεαρέ μου... από το '78!

Ομορφη καλημέρα!!!

Χαρούμενο ξύπνημα!!!

Χαρούμενο ξύπνημα...

Το Γράμμα της συζύγου στην ερωμένη του άντρα της!

Αγαπητή μου κυρία,

Σας γράφω γιατί είμαι περίεργη να σας ρωτήσω πώς σας πέρασε απ'το μυαλό να προκαλέσετε ερωτικά τον σύζυγό μου. 
Αυτόν... ένα πνεύμα τόσο εύθραυστο, που δεν ήταν σε θέση να σας πει ένα "όχι". 
Αυτόν... με έναν εγκέφαλο τόσο δυσλειτουργικό, ώστε να επιλέξει ως τόπο προδοσίας το κρεβάτι μας.
Αυτόν... τον τόσο απογοητευμένο από την ηλικία του, που άρχισε να ντύνεται σαν τζόβενο απο τότε που γνώρισε εσάς. 
Αυτόν... τον τόσο αφελή, που δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο γελοιοποιόταν ντυμένος σ'αυτό το αναχρονιστικό στυλ για την ηλικία του. 
Και μετά απ'όλα αυτά πραγματικά αναρωτιέμαι πώς καταφέρατε να ερωτευτείτε έναν τέτοιο τύπο!!!
Εγώ τον ερωτεύτηκα πριν τριάντα χρόνια, όταν ήμασταν και οι δύο νέοι... χωρίς εμπειρίες... όταν το σώμα του ήταν όμορφο και δυνατό... και το μυαλό του λαμπρό γεμάτος πρωτοβουλίες. Όταν περνάγαμε τις νύχτες συζητώντας και κάνοντας έρωτα όλο το βράδυ παρόλο που την επόμενη μέρα το ξυπνητήρι θα χτύπαγε χαράματα... 
Και τώρα εσείς ευγενική μου κυρία.... "ερωτευτήκατε"... (αν για έρωτα θέλετε να μιλάμε,) έναν άντρα στα εξήντα του, γεμάτο κόμπλεξ και παθήσεις, μονίμως κουρασμένο, με μόνη επιθυμία να αισθανθεί νεότερος και αθάνατος... έναν άνθρωπο με φαλάκρα τώρα πιά σε προχωρημένο στάδιο, με συρρικνωμένο κώλο, με ρυτίδες στο πρόσωπο και το λαιμό και με μια ανεξέλεγκτη κοιλιά απ'αυτές εκείνων που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα υπέροχα πιάτα που η καλή σύζυγός του ετοίμαζε πάντα, προκειμένου να χαρίσει απόλαυση στον ουρανίσκο του, την μοναδική πηγή απόλαυσης που του απέμεινε... για ποιο λόγο τον ερωτευτήκατε λοιπόν αγαπητή κυρία τριαντάρα??? 
Μήπως για το σεξ??? Δεν νομίζω... γιατί τώρα πια 
το "ανήθικό" του έχει ήδη πέσει λόγω πολλών προβλημάτων και φυσιολογίας που μόνο οι άνδρες μιας κάποιας ηλικίας γνωρίζουν.
Μήπως για την γοητεία των ιστοριών του??? Δεν πιστεύω, αγαπητή κυρία... τη ζωή του την πέρασε να δουλεύει για να μπορέσει να πληρώσει εκείνο το δάνειο που πήραμε μαζί για ν'αγοράσουμε με χίλιες θυσίες το σπίτι μας... Για ποιο λόγο λοιπόν??? Απο ιδιοτροπία? για μιά ακόμη εμπειρία... διαφορετική??? 
Οπως και να΄χει... εγώ σας ευχαριστώ, γιατί μου ανοίξατε τα μάτια, γιατί τώρα βλέπω καθαρά την «παλινδρόμηση» αυτού του ανθρώπου που είχε υποσχεθεί αιώνια αγάπη  τριάντα χρόνια πριν... αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι η υπόσχεση αιώνιας αγάπης είναι μια μεγάλη, μεγάλη, μπούρδα.... γιατί όταν παντρεύεσαι αγνοείς ότι συχνά μπορεί να συμβούν και ατυχήματα στην πορεία... και εσύ είσαι ακριβώς αυτό...  Αυτό συνέβηκε και σε μένα.
 Σας γράφω ακριβώς για να σας ευχαριστήσω και για να κάνω μια πράξη γενναιοδωρίας, οπότε, μπορείτε να τον κρατήσετε τον σύζυγό μου, αν επίσης ξέρετε να εκτιμήσετε περισσότερο από μένα τα χαρακτηριστικά του που σας ανέφερα παραπάνω, τότε το σωστό είναι να τον κρατήσετε εσείς...
Αλλά να θυμάστε... κάθε 2 μέρες θέλει οπωσδήποτε να του πλένονται τα σώβρακα και να του σιδερώνονται τα πουκάμισα... επίσης να του υπενθυμίζεις κάθε μέρα να παίρνει το χάπι για την πίεση και το άλλο κατά των οξέων του στομάχου. Α, και στο τέλος του μήνα έχει ένα ραντεβού με τον οδοντίατρο για να του φτιάξει τα προσωρινά δόντια που έχει τώρα.... 
Και τώρα σταματάω να γράφω άλλο γιατί πέρασε η ώρα.. έχω να πάω γυμναστήριο και μετά για ψώνια και καφέ με τις φίλες μου.... 
Με εκτίμηση, 
Μια ευγνώμων σύζυγος!

˙·٠•●✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿●•٠·˙ 

Καλό ξημέρωμα!!!

Ονειρα Γλυκά

Καλό Βράδυ

Ονειρα Γλυκά..

Ο νάνος κι'εγώ!!!!

Σήμερα που πήρα το λεωφορείο να γυρίσω σπίτι,
καθόταν κάπου δίπλα μου ένας νάνος!
Μετά από λίγη διαδρομή το λεωφορείο φρενάρει απότομα... ο νάνος γλιστρά από την θέση του
κι εγώ για να τον βοηθήσω τον πιάνω γρήγορα
απο το μπράτσο και τον βάζω και πάλι στο κάθισμά του....
Μετά από λίγο, το λεωφορείο φρενάρει απότομα πάλι...Ίδια σκηνή ..
Τον πιάνω απο το μπράτσο και τον ξανα βοηθάω
να κάτσει στην θέση του!!
Μετά από λίγο το λεωφορείο φρενάρει και πάλι και ο νάνος
γλιστράει για τρίτη φορά... οπότε δεν άντεξα, τον πιάνω πάλι απ'το μπράτσο  και
τσαντισμένος του λέω: 
-Ε τι θα γίνει, κρατήσου κι εσύ λίγο!!! ...
Κι αυτός, ακόμα πιο εκνευρισμένος από μένα :..... 
- Μα επιτέλους κύριε... γιατί ανακατεύεστε??? .... 
....τρεις στάσεις που προσπαθώ να κατέβω και δεν με αφήνετε!!!!!!!

Αντε καλή Εβδομάδα να έχουμε!!!

Ξέρουν τι θέλουν...