Καλό Σαββατοκύριακο!

Χαρούμενο ξύπνημα...

Θεέ μου...

Καλό ξημέρωμα...

Καλό ξημέρωμα

Ηρεμο Βράδυ...

Αφιερωμένο σε μια μάνα που θρηνεί...

Το καλό επιστρέφει πάντα πίσω...

.•✿.•✿ .•✿.•✿ 

Ο Ευθύμιος παρολίγο να μην δει την κυρία, μέσα στο σταματημένο αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου. Έβρεχε πολύ και ήταν σκοτάδι. Αλλά κατάλαβε ότι χρειαζόταν βοήθεια. Έτσι σταμάτησε το αυτοκίνητό του και πλησίασε.

Το αυτοκίνητό της φαινόταν να είναι καινούργιο. Η Κυρία φοβήθηκε λίγο τον άγνωστο μέσα στη νύχτα μην της επιτεθεί... η εμφάνισή του δεν της ενέπνεε εμπιστοσύνη, φαινόταν φτωχός και πεινασμένους. Ο Ευθύμιος αντιλήφθηκε ότι η κυρία ήταν φοβισμένη και της είπε:
-Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω, κυρία μου, μην ανησυχείτε. Γιατί δεν περιμένετε στο αυτοκίνητό μου, όπου είναι λίγο πιο ζεστά?  Επι ευκαιρίας, το όνομά μου είναι Ευθύμιος..

Η κυρία είχε πάθει λάστιχο και επιπλέον ήταν και προχωρημένης ηλικίας.

Ενώ η βροχή έπεφτε σε χείμαρρους, ο Ευθύμιος έσκυψε, τοποθέτησε τον γρύλλο... σήκωσε το αυτοκίνητο... και άλλαξε το σπασμένο λάστιχο.... όπου λερώθηκε και έγινε εντελώς μούσκεμα .... Οσο έσφιγγε τα μπουλόνια της ρόδας η γυναίκα άνοιξε την πόρτα και άρχισε να συνομιλεί μαζί του.

Του είπε ότι δεν ήταν ντόπια, οτι ήταν απλώς περαστική  και ότι δεν ήξερε πώς να τον ευχαριστήσει για την πολύτιμη βοήθειά του.
Ο Ευθύμιος χαμογέλασε καθώς τελείωσε τη δουλειά του και σηκώθηκε...
Τον ρώτησε πόσο χρωστούσε. Η Κυρία είχε ήδη φανταστεί όλα τα φοβερά πράγματα που θα μπορούσαν να της είχαν συμβεί αν ο Ευθύμιος δεν είχε σταματήσει να την σώσει. Αλλά αυτός δεν σκεφτόταν τα χρήματα, του άρεσε να βοηθάει τους ανθρώπους. Αυτός ήταν ο τρόπος ζωής του.

Και της απάντησε...-Αν θέλετε πραγματικά να με πληρώσετε, την επόμενη φορά που θα συναντήσετε κάποιον σε δυσκολία, θυμηθείτε με  και δώστε στον άνθρωπο αυτό τη βοήθεια που χρειάζεται.

Λίγα χιλιόμετρα μετά η κυρία σταμάτησε σε ένα μικρό εστιατόριο... ήρθε η σερβιτόρα και της έδωσε μια καθαρή πετσέτα για να στεγνώσει τα μαλλιά της, προσφέροντάς της και ένα πολύ γλυκό χαμόγελο. Η γυναίκα παρατήρησε ότι η σερβιτόρα ήταν περίπου οκτώ μηνών έγκυος, αλλά δεν επέτρεπε στον εαυτό της η ένταση και η κούραση να άλλαζε την ευγενική συμπεριφορά της στους άλλους... και έμεινε έκπληκτη στο πώς κάποιος που είχε τόσα λίγα, μπορούσε να αντιμετωπίσει τόσο καλά έναν ξένο. Τότε θυμήθηκε τον Ευθύμιο

Μόλις τελείωσε το δείπνο της, και ενώ η σερβιτόρα πήγαινε σε άλλο τραπέζι, η κυρία βγήκε έξω από το εστιατόριο.
Η σερβιτόρα ξαναγύρισε περίεργη να μάθει, που πήγε η κυρία, όταν παρατήρησε ένα σημείωμα

Τα παιδικά μας χρόνια...

Ο ηλίθιος δεν παλεύεται...

Γιατί τα παιδιά ενώ μαλώνουν μεταξύ τους, πάνε και παίζουν ξανά μαζί?

Τι είναι οι φίλοι???

Είμαι παλιομοδίτης!!!

Καλό βράδυ

Καλό ξημέρωμα...

Καλό Βράδυ

Αγάπα την μητέρα σου πριν γίνει φωτογραφία... Υπέροχο!

Μετά από 21 χρόνια γάμου,  η γυναίκα μου με πήρε παράμερα για να μου πει κάτι σημαντικό.
Μου ζήτησε να περάσω λίγο χρόνο με μια άλλη γυναίκα... να την πάω σε κάποιο εστιατόριο και σε σινεμά να δούμε ταινία...
-Σ 'αγαπώ, το ξέρεις... μου είπε η γυναίκα μου...- αλλά ξέρω ότι και αυτή η άλλη γυναίκα σε αγαπάει, και θέλω να περνάς και λίγο χρόνο μαζί της.

Αυτή η άλλη γυναίκα ήταν η μητέρα μου. Ζούσε μόνη της 19 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα μου, και λόγω της δουλειάς μου και των τριών παιδιών μου, μπορούσα να την επισκέπτομαι μόνο περιστασιακά.

Έτσι, εκείνο το βράδυ έκανα ό, τι η γυναίκα μου, μου είχε ζητήσει. Κάλεσα τη μητέρα μου στο τηλέφωνο για να την προσκαλέσω να βγούμε για φαγητό και μετά για μια ταινία...

-Τι συμβαίνει?...με ρώτησε... -Είσαι βέβαιος ότι είναι όλα εντάξει?
-Νόμιζα ότι θα ήταν καλή ιδέα να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί... της απάντησα....- Μόνο εγώ κι'εσύ!
Η μητέρα μου, έμεινε σιωπηλή για μια στιγμή στην άλλη άκρη της γραμμής, και τελικά είπε...
-Ναι... Θα ήθελα πάρα πολύ...

Στη συνέχεια, την επόμενη Παρασκευή μετά τη δουλειά, πήγα να την πάρω απο το σπίτι. Ήμουν λίγο "νευρικός", είχε περάσει πολύς καιρός ... Είχε φτιάξει τα μαλλιά της και φορούσε το ίδιο φόρεμα που είχε βάλει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το χαμόγελό της που ακτινοβολούσε απο ευτυχία, την έκανε να μοιάζει με ένα μικρό αγγελούδι.
-Είπα στις φίλες μου ότι θα έβγαινα με το γιο μου απόψε και όλες μείνανε με το στόμα ανοικτό...
...είπε μπαίνοντας στο αυτοκίνητο... -Δεν βλέπω την ώρα να τους διηγηθώ τη βραδιά μας...!

Έτσι, πήγαμε σε ένα εστιατόριο, όχι και πολύ κομψό, αλλά αρκετά

Αχχχ... !!!

Το δηλητήριο...

✽๑✽••.¸✽๑✽••.¸✽

Ένας άνδρας πήγε στον πατέρα του και του είπε:
-Πατέρα, δεν την αντέχω άλλο τη γυναίκα μου, θέλω να την σκοτώσω, αλλά φοβάμαι μη με καταλάβουν. Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις?"
-Ναι, μπορώ... είπε ο πατέρας του...-αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα ... Θα πρέπει να φροντίσεις να μην σε υποψιαστεί κανείς όταν εκείνη πεθάνει... Γι αυτό, απο σήμερα θα πρέπει να αρχίσεις να την φροντίζεις, να είσαι ευγενικός, ευγνώμον, υπομονετικός, αξιαγάπητος, λιγότερο εγωιστής, να ακούς περισσότερο... Το βλέπεις αυτό το δηλητήριο εδώ?
Κάθε μέρα θα της βάζεις απο λίγο στο φαγητό... και έτσι, αυτή θα πεθάνει σιγά-σιγά...

Μετά από λίγες μέρες, ο γιος του γύρισε πίσω στον πατέρα του αναστατωμένος και του λέει,
-Δεν θέλω η γυναίκα μου να πεθάνει! Συνειδητοποίησα ότι τελικά την αγαπώ. Και τώρα??? Τι θα κάνουμε??? Πως θα την σώσουμε που την δηλητηρίαζα όλες αυτές τις μέρες???
Κι ο πατέρας του απάντησε:
-Μην ανησυχείς! Αυτό που σου έδωσα δεν ήταν δηλητήριο υιέ μου ... ήταν σκόνη ρυζιού...  Δεν θα πεθάνει,.. γιατί το δηλητήριο ήταν μόνο μέσα σου..!

✽๑✽••.¸✽๑✽••.¸✽

Όταν καλλιεργούμε κακίες είναι σαν να πεθαίνουμε αργά. Ας μάθουμε να συμφιλιωνόμαστε πρώτα με τον εαυτό μας... και μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε και με τους άλλους. Ας συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να συμπεριφέρονται εκείνοι σε μας.
Ας είμαστε εμείς που θα πάρουμε πρώτη την πρωτοβουλία να αγαπήσουμε, να προσφέρουμε, να βοηθήσουμε ... και ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε... να απαιτούμε την εξυπηρέτηση,  και να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους.

Kαλό βράδυ